کمیابه ولی پیدا میشه

یک سالی  میشه که خدمت سربازیم رو تموم کردم.دوران خوب و آموزنده ای برای من بود .

یه روز که داشتم خاطراتمو مرور میکردم توجهم به یه سری از خاطرات جلب شد .

اون راننده تاکسی که ازم کرایه نگرفت و با خنده به من گفت " تموم میشه " 

روزی که تو اون کوچه خلوت و ساکت قدم میزدم و اون خانوم مهربون که از غذای خودشون به من هم داد و گفت " بیا پسرم تو سربازی " 

و مردمی که هر وقت از کنار من و دوستام رد میشدن یه سلام گرمی میکردن و میگفتن " غصه نخور تموم میشه"   

اون روزی  که بعد از خوردن غذا که دست کردم تو جیبم و فهمیدم که پول کافی همراهم نیست و اون صاحب رستوران که قضیه رو فهمید و با خنده به من گفت " برو مهمون من باش تو سربازی "

از وقتی که در گیر کار و زندگی شدم دیکه این حس کمیاب رو تو مردم ندیدم راستش دلم واسه اون موقع تنگ شده  

در آمد بدی هم نداشتم.

این حس خوب رو اون موقع درک نمی کردم و حالا که ... 

یه روز تصمیم گرقتم که دوباره با لباسهای سربازیم که هنوز داشتمشون وارد شهر بشم و این مهربونی کمیاب رو دو باره تجربه کنم  

راننده تاکسی طوری عجیب نگاهم میکرد انگار فهمیده بود که سرباز نیستم , وقتی ازش پرسیدم کرایه چقدر میشه با عصبانیتی که بعد از سربازی  واسم تکراری  شده بود گفت " پونصد تومن میشه "  

کوچه ها هم مثل قبل ساکت بود , وارد یه کوچه شدم خبری از مردم نبود تصمیم گرفتم برم و در یکی از خونه هارو بزنم,در یکی از خونه هارو زدم و یه دختر جوانی اومد جلو در , بهش گفتم که میشه کمی آب به من بده , گفت : تیش    برو بابا  

مردم هم خیلی بی تفاوت از کنارم رد میشدن و میرفتن , تعجب کردم 

وارد یه رستوران شدم 

سفارش غذا دادم و مشغول خوردن غذا شدم بعد از تموم شدن غذا رفتم پیش صاحب رستوران و مشغول گشتن جیبام شدم طوری که انگار کیف پولمو جا گذاشتم گفتم : آقا معذرت میخام انگاری کیف پولمو جا گذاشتم 

صاحب رستوران باعصبانیت گفت :  بیا !  همرو برق میگیره ما رو کبریت سوخته , اینم از کاسبیه امروز آخه پسر چرا جیباتو قبل از غذا خوردن نگاه نمی کنی ای باب خوب اون ساعتتو اینجا گرو بزار  و برو پول غذایی رو که خوردی بیار " 

لباسای سربازیمو تا کردم و گذاشتم دوباره تو کمد و خطاب به خودم گفتم " دیونه تو که دیگه سرباز نیستی"